BIOS I BIT

BIBLIOTEKA OPTYCZNA — obudowa, która zawiera wiele optycznych stacji dysków i kaset pamięć masowa o dużej szybkości i pojemności. Jest wyposażona w zautomatyzowane ramię, które pobiera kasetę optyczną z gniazda, przenosi ją do jednej ze stacji, a następnie — kiedy nie jest już potrzebna — umieszcza z powrotem w gnieździe.

BIOS (BASIC INPUT OUTPUT SYSTEM) — program trwale zapisany w pamięci komputera i dostępny bez systemu operacyjnego. Przeprowadza on, między innymi, wewnętrzny autotest komputera i szuka systemu operacyjnego na stacji dysków.

BIT — skrót od ang. binary digit (cyfra binarna). Bit może przyjmować wartość 0 lub 1. Jest podstawową jednostką danych we wszystkich komputerach cyfrowych. Zwykle stanowi część bajta lub słowa danych, ale bitów używa się również pojedynczo do sterowania logicznymi funkcjami „włączony-wyłączony”. Bit to jedna cyfra w liczbie binarnej. Bity są podstawową jednostką pojemności informacyjnej w komputerowych urządzeniach pamięciowych. Osiem bitów to bajt.

BLOK — grupa BAJTÓW obsługiwana, przechowywana i odczytywana jako logiczna jednostka danych, taka jak pojedynczy rekord pliku. Zwykle blok danych jest prze-chowywany jako jeden fizyczny sektor danych w stacji dysków. W środowiskach uniksowych stacji roboczych jest to najmniejszy ciągły obszar, który można przydzielić przechowywanym danym. Bloki uniksowe zwykle mają rozmiar 8 KB (16 sektorów). W środowiskach dosowych bloki określa się mianem klastrów (uwaga: termin „blok” na poziomie systemu operacyjnego ma inne znaczenie niż w odniesieniu do fizycznej konfiguracji dysku twardego). Zobacz też KLASTER i SEKTOR.

BLOK DESKRYPTORA POLECENIA (CDB) — inicjator wydaje polecenia SCSI, przesyłając blok deskryptora polecenia (Command Descriptor Błock, CDB) do urzą-dzenia docelowego. Niektórym poleceniom towarzyszy lista parametrów wysyłana w fazie wyjścia danych (Data Out). CDB zawiera kod operacji, numer urządzenia logicznego, zbiór parametrów polecenia i bajt kontrolny.