Zarządzanie skupione na aplikacji

Firma BMC jako jedna z pierwszych dostrzegła wady podejścia SRM do zarządzania pamięcią masową i w 2000 roku zapoczątkowała strategię zarządzania skupionego na aplikacji . Polegała ona na posegregowaniu horyzontalnego widoku infrastruktury pamięciowej według aplikacji oraz powiązaniu wszystkich czynności administracyjnych z metrykami wydajności aplikacji (zobacz rysunek 8.5). sola zarządzania skupionego na aplikacji wyświetla wszystkie zasoby związane z określoną aplikacją

Choć ta strategia sama z siebie nie zapewniała efektywnego wykorzystania pamięci masowej, zarządzanie skupione na aplikacji mogło zastąpić „inteligentne” automatyczne dostarczanie pamięci, czyli nigdy nie spełnioną obietnicę sieci SAN.

Firma BMC zaczęła uzupełniać swój produkt Program Storage Manager o narzędzia, które umożliwiały ręczne dostarczanie pamięci aplikacjom — a o zakończeniu zadania świadczyła wydajność programu. To podejście okazało się tak praktyczne i udane, że inni rynkowi giganci, w tym Veritas i EMC, zaczęli powtarzać mantrę BMC, a firma IBM używała oprogramowania BMC wewnętrznie i oferowała je zamiast własnych narzędzi SRM Tivoli w dużych transakcjach sprzedaży pamięci masowej.

Firma BMC głosiła „aplikacjocentryzm” przez cztery lata, ale na początku roku 2003 nieoczekiwanie wycofała się z rynku. Inni producenci próbowali kontynuować jej podejście, lecz wyniki dowiodły prawdziwości starego powiedzenia, że łatwiej powiedzieć niż zrobić.

Wiele produktów potrafi do pewnego stopnia naśladować prezentację infrastruktury pamięciowej, w której centrum znajduje się aplikacja jest to podstawowy warunek zarządzania skupionego na aplikacji, jak pokazano na rysunku 8.6. Tylko nieliczni oferują jednak narzędzia dostarczane niegdyś przez BMC, które pozwalają administratorowi interweniować w zależności od wykrytych „gorących punktów” i „wąskich gardeł”.